هذیانِ شبانه 11

بعضی آدم ها را نمیشود داشت

فقط میشود یک جور خاصی دوستشان داشت !

بعضی آدم ها اصلا برای این نیستند که برای تو باشند یا تو برای آن ها !

اصلا به آخرش فکر نمی کنی

آنها برای اینند که دوستشان بداری

آن هم نه دوست داشتن معمولی نه حتی عشق !

یک جور خاصی دوست داشتن که اصلا هم کم نیست ..!

این آدم ها حتی وقتی که دیگر نیستند هم

در کنج دلت تا ابد یه جور خاص دوست داشته خواهند شد.

---

پ.ن :

وقتی یکی به معنای واقعی محبت رو تو دلت جا گذاشت ...وقتی رفت و نتونستی محبتش رو با یکی دیگه تعویض کنی ؛ وقتی نتونستی یادش رو در دلت خاموش کنی ، وقتی محبتش آتش زیر خاکستر شد ، وقتی حتی با یادآوری اسمش آتش زیر خاکستر دلت روشن شد ...

بدون این همون دوست داشتن خاصه ...اونقدر خاص که یادشون برات شیرینتر از قند ِ

اونقدر خاص که تموم بی مهری هاش رو یادت میره 

اونقدر خاص که بعد از گذشت مدتها وقتی صدایی شبیه صداش رو میشنوی قلبت از تو سینه کنده میشه. شاید نشه اسمش رو عشق گذاشت.چون عشق با نبودن و نخواستن نداشتن به نفرت تبدیل میشه ...

اما این جور دوست داشتن اونقدر خاصه ِ که تا دم مرگ رهات نمیکنه ...

نمیدونم چه اسمی رو میشه لایق این احساس دونست...

به قولِ یه دوست عزیز و دوست داشتنی ، هیچ آهنربایی نمیتونه محبت ِ حک شده رو پاک کنه 

شاید قدرتش رو کم کنه اما همیشه ماندگار خواهد ماند.

هذیان: 

این روزا با اینکه سخت مشغولم اما افکارم سخت مشغوله ...در گیر یک انتخاب...بین ماندن و رفتن

ای خــــــــــــــــدا ...دیوانه ام از دستِ تو ....