شایعه

نمیدونم چرا این آقایون جنبه نه شنیدن رو ندارند.    همین نه گفتن من مشکلاتم رو زیاد کرد.  اون روزا که نه نگفته بودم وهنوز هم خبری از دادن پیشنهاد نبود؛ حتی اگه ساعت 2میرسیدم بانک، درب بانک به روم باز میشد ومن راحت کارای بانکی رو انجام میدادم.حتی بهم پیشنهاد کار هم داده بودن،اما من از داداش مهربونم راضی بودم.   وقتی وارد میشدم از رییس گرفته تا اون جارو کش بانک جلوم بلند میشدن، ومن خوشحال از این عزت واحترام    .... تا اینکه کم کم  رفتار خوب و عالی بنده باعث شده بود که یکی از کارمندای بانک به خودش اجازه بده واز رییس بانک بخواد پدری کنه در حقش   ومن قاطع  نـــــــــــــــه  گفتم  

آه....از اون روز به بعد احترام ها تموم شد   شدم عین یه غریبه...انگار که نه انگار من روزانه 2-3 میلیون پول بی زبون رو میارم تو این بانک    حالا دیگه بیمه ایران رو به رخ من میکشیدن  

با خودم گفتم پدری ازتون دربیارم که جنبه نه شنیدن رو داشته باشید 

کلی فک کردم ونقشه کشیدم      هرجا که میرفتم ...پیش هر خانمی وآقایی که مینشستم میگفتم : 

(( شنیدید بانک  ...... به اونایی که آخرین رقم کد ملیشون 0 و2 باشه پنجــــــــاه هزارتومن میده ؟؟ )) 

میگفتن : نـــ ــــ ـــ ــ ـــ ــ ـــه !!!! 

میگفتم :

(( بابا من خودم با خونوادم گرفتم برین بانک .... پیش آقای سعادتی و براتی این 2 تا مسئول پرداختن...یه وقت ممکنه بگن نه اما شما نا امید نشینا...اصرار کنید.))

مردم ساده  وخوش باور، شاد وخوشحال به این و اون میزنگیدن که رقم آخر کد ملیت چیه؟؟؟  

14 روز بعد بانک اون قدر شلوغ بود که جا نمیشد برم کارامو انجام بدم. بیچاره سعادتی و براتی بس فریاد زده بودن و نه گفته بودن دیگه صدایی واسشون نمونده بود و گویا پنجاه هزار تومن من به دویست هزار تومن رسیده بود.....  

براتی وسعادتی حرص میخوردن و من عـ ــ ــ ــشـ ـق میکردم