دنیای کدوم قشنگ تره؟؟؟ من یا سرباز....

تا حالا شده به نقطه برسی وهمون جا متوقف شی؟؟ تا حالا شده  فک کنید که دنیای کی قشنگ تره....14سالم که بود عاشق سربازی بودم....دوست داشتم جای پسرا بودم.نمی تونستم توی ذهنم حلاجی کنم که چرا پسرا از سربازی بدشون میاد....به زور دفترچه میگیرن...با هزار آه واندوه از خانواده ودوستاشون  جدا میشن...4 ماه تموم نقشه فرار میکشن....آخر سر هم که به مرحله اجرا میرسه   ...مرخصی تشویقی میگیرن....هزار تا نقشه میکشن که چجوری خودشون رو واسه مامان لوس کنن و یهو بی خبر بیان خونه که همه رو متحیر کنن....همین داداش مهدی خودم....یه روز صبح که  بیدار شدیم دیدیم یکی تو راهرو خوابیده ویه پتو سرش کشیده...یواشکی پتو را زدیم کنار...وووووووووواااااااااااای که چقدر غیرمنتظره بود .من وخواهرام یه جشن پتو حسابی واسش گرفتیم که تا 3 روز بدنش درد میکرد.....الحق والانصاف که خوب بلدن چکار کنن....از وقتی که میرن خدمت تا زمان ترخیص چنان به زمین وزمان فحش میدن که بیچاره مادرا فک میکنن که اونجا چه بلاهایی سرشون میارن....اما بعد از اینکه گذشت وتموم شد...با دیدن عکسای اون دوران افسوس می خورن...من که متوجه نشدم....فک میکنم فقط خودشون رو لوس میکنن...وگرنه سربازی دنیایی داره واسه خودش....من که هنوز دوستش دارم....دلم می خواد یه کم از محیط کار دور بشم....خودم باشم...دنیای خودم رو دوست دارما...اما لازمه که بعضی وقتا از خودت دور شی...فک میکنم دنیای یه سرباز از دنیای من قشنگ تره...چون فقط دغدغه دوری از خانواده و دوستاشو داره....اما من در یک لحظه صد تا تصویر ذهنی تو ذهنمه که به همش فک میکنم....

---

بی ربط:

دوست دارم در فراقت هر روز

                    سینه در سینه باد

                                      در کنار آتش...روی پای باران

                                                                  سینه را بشکافم

قطره خونی که به جام یک صدف آویخته

                                       به تو تقدیم کنم...یا که از ابر سفید

                                                                 یه کمی اشک تقاضا بکنم

تا که با قطره اشک

               نامه ای با دل زار

                               بنگارم به نگار

                                          تا نگارم بنگارد غم خود را بر آن

                                                                 تا به تقدیر نگارش گر این غم باشم

"اردیبهشت 79" تلاله