بـــــــــــــــــــــارون

بالاخره بارون اومد...چقدر دلم هوای بارون داشت....

انگار خدا هنوز اون ته ته ته ته قلبش منو دوست داره....امیدوار شدم...امید وار به شکوفا شدن.

چقدر دوست دارم از پشت این میز که انگار خوره افتاده به جونم جدا بشم...برم زیر بارون اون وسط خیابون که درخت نیست....هم قدم قطره های بارون بشم.بارون حرف دل منو می فهمه...انگار ماموریت داره منو از غم رها کنه و غرورم رو از زمین پس بگیره....

این روزا دلم گرفته...دوست دارم گریه کنم.اما نمی شه!!!

چه سخته نشه گریه کرد...

وقتی نشه چیزایی که از قلبت میگذره رو بیان کرد...

چه سخته سکوت ....

.....

.....

.....

.....

.....

واااااااااای!!!!! چه رنگ و بـــویی....بوی خاک بارون خورده مســـــــــتم میکنه ....مست 

---

پ.ن: هرچی فک کردم نمی شه از اینجا گذشت.....