برای تو که میدانی....

آسمان بی انتها بود

ستاره ها در چشمه مهتاب تن می شستند

زمین وسعتی نداشت

از همه سوی, افق پیدا بود

چشم به آسمان دوختم تا گذر شهابی را ببینم

وسعت آسمان در خانه ام بود

وپرندگان تیز پرواز عشق در کهکشان آشیان داشتند

تو در کنارم بودی....

من نگران رفتنت بودم

یادت در تاروپود لحظه هایم قامت کشیده بود

هوای روحبخش پاییز, شبهای بی پایان زمستان...

بی نهایتی تورا گواهی می داد

واکنون....

من ماندم و چشمانی پراز انتظار...

آسمان مانده است و کبوتران بی قرار...

تلاله