دلم گرفت...

من که می ترسم از هجرت دوست

                      کاش می دانستم ...                     

روزگاری که به هم نزدیکیم چه بهایی دارد.

کاش می دانستم ...

که چرا مرغ مهاجر ، وقت پرواز به خود می لرزد !!!

---

پ.ن: 

 دلم اندازه همه آسمون خدا گرفته ...نمی دونم چرا ؟؟اما نه می دونم ...نگفتنش بهتر است 

---

زانزوای این سکوت 

ز ازدحام کوچه ها  

زشرم پاک یک نگاه 

ز قفل بسته دعا 

دلم گرفت... 

زپیکر چوبی تاک 

زشاخه شکسته اش به روی خاک 

زفاصله در این دیار 

زفصل خشک بی بهار 

دلم گرفت... 

من از دریغ آفتاب 

زگرمی محبتش 

من از صدای پای شب 

وآن حریم خلوتش 

دلم گرفت... 

زآشیان بی نشان 

زمکر حیلت جهان 

زدرد های در نهان 

من از صداقتی که خفت  

به روی سینه زمین 

من از شکوه دشت غم 

زاشک و آه یاسمن 

دلم گرفت... 

من از منیت زمان  

زکینه های مردمان 

ز آرزو 

زعشق های بی وضو 

زطعنه های دوستان 

زمرگ پاک بوستان 

ز پنجره که بسته شد 

زچشم انتظار دل که خسته شد 

دلم گرفت... 

زحسرتی که بر دل است 

زپای دل که در گل است 

زگفتنی که مشکل است 

دلم گرفت... 

من از هوا ... 

من از صفا ...

من از زمین و از هوا 

دلم گرفت...